عجب...

دلم میخاد

اینهمه خستگی رو

استرس امتحانی ک هیچی براش نخوندمو

فکر نیومدن بچه ها ب کانونو

با مغزم بالابیارم.

و فقط بخابم.

چن ساعت

متوالی

بدون گرما.

+بزرگترین ارزوم بعد از خاب الان اینه ک موهام مرتب می بود.

آتش تر باشا

لعنتی

لعنتی لعنتی لعنتی...چرا یهو ول کردم؟چرا اینطوری شد؟چرا انقد همه چی بده؟چرا رو هوا میبینم خودمو؟چرا نمیتونم کاری برا خودم بکنم؟

چرا فیلد عنوان نمیتونه خالی باشه؟من بلاگفامو میخام.

ب طرز عجیبی دارم مقاومت میکنم دربرابر تغییر خودم و زندگیم.

گم و گورم دورم،سوت و کورم خسته م.

تحت فشارم.

بدون اینکه بخوام دارم همه رو ناراحت میکنم.همه یجوری ان باهام.بدون اینکه بخوام باعث عصابنیتشون میشم.فک میکنن پشت کم حرفیا و کوتاه ومختصر حرف زدنا و بی هیجان بودنام یا کم توضیح دادنام ی عصبانیت بی مسئولیتی دلخوری بیخیالی یا اینجور چیزا هس.

+ این فقط یکی از چندین جمله هایی بود ک امشب باید اینجا میگفتم برا خالی شدن.

+ همیشه یادتون باشه مشکلی ک من یا هر کس دیگه ای با خستگی اشفتگی یا هرچی راجبش حرف میزنه برا اون شخص یه فشار جدی و واقعی محسوب میشه و اصلا ربطی نداره ک چون اون مشکل برا شما کوچیکه پس طرف ضعیفه.

دختری با کفشهای کتانی

تداعی میدونه...

اگه به خانوم باجیای تو اتوبوس نمیگف سرطان خون دارم

ن میگن کیفتو بده کمکت بیاریم.ن میگن مواظب خودت باش.ن برات دس تکون میدن.ن حتا لبخند میزنن.

تداعی...تداعی...تداعی ناصحی...

اصا هروخ میخام راجبه این فیلم و این دختر بنویسم نمیدونم چی بگم...میمونم...

سادیسم رفرش

نمیدونم چرا من ک تو همون بلاگفا هم سالی ب سالی نظر داشتم حالا اینجا مدام منتظر نظرم.تازه اینجا ک اشناها خیلی کمترن.

+عادت هر ساعت رفرش همیشه با منه.

ا م ت ح ا ن

یه نفر نیس ک ب من بگه حق دارم؟

بگه جغرافیا اونقد مزخرف هس ک تو خوب میکنی نمیخونیش.

بگه نخون،یجوری پاس میشی.

بگه تو نخون الان.ب خودت فشار نیار،من میدونم تهش بد نیس.

اخه چرا هیشکی نیس اینو بگه...

چرا نمیشه ب خودم حق بدم...

چاهار و هشت دقیقه بامداد