سادگانه

این منِ خسته ی بی نا و رمق همونیه که تاچن وخت پیش آرزوش شبایی بود که از خستگیِ زیاد خوابش ببره نه از مجبور بودن به خواب.
حالا همین منِ بی نا و رمق ممنونه که به آرزوش رسیده و هرروز یه کاری داره و وقت کم میاره و انقدر خسته ست.