سادگانه

بند رختی وسط طوفانم،دستم از پیرهنت کوتاه است

ابرها پشت سرم میگریند،اتفاقات بدی در راه است

لب یک پنجره ی لیمویی باد و بوران گره میخورد بهم

شهر همسفره ی طوفان میشد،حالم از پنجره میخورد بهم

...

از همین پنجره ی لیمویی میتوانم به جهان اخم کنم

می‌توانم بزنم زیرِ تگرگ...صورتِ پنجره را زخم کنم

+ دم عید خوب نیس این حرفا ولی حال و روز آدم میطلبه گاهی.

+ شعر از من نیست.لااَدری.

+ راجبه چیزای دیگه حرف زیاد دارم اما فعلن وقتی نیست.و دوروبرم یه سری عزیزن که هرکدوم توقعی ازم دارن و تقریبن همشون با کوچکترین اشتباهم ازم میرنجن.