چراغ جاده مون ماهه منم با ماه همراهم نمیدونم کجا میرم ولی با راه همراهم
امروز بیست و سه اسفنده و وقتی صفه ی اول وبلاگمو تا اخرش بری،تاریخ آخرین پستی که میبینی مربوط به بیستم دیماهه.
توی تنظیمات کلی وبلاگم تعداد نمایش پست ها در صفحه ی نخست 30 تاس.
و همه ی اینا ینی من در عرض دو ماه فقط سی تا مطلب پست کردم.
که تازه خیلیاشون خیلی هردمبیل تر از این حرفان که بخوان پست درست حسابی باشن.
و این ینی آمارِ نوشتنم بطرز فجیعی کم شده.
و دیگه این نتیجه گیریو ادامه نمیدم چون نمیدونم ممکنه به کجا برسه.
فقط میخوام معذرت خواهی کنم از همه ی اون دوستایی م که مدت نسبتا زیادیه نظر براشون نذاشتم و یکم دیر به دیر میخونمشون.عذاب وجدان این قضیه داره منو میخوره.و اینکه بگم که "وضع وبلاگو که همین الان گفتمو شنیدین،به بزرگواری خودتون ببخشین و منو از فراموش نکنین تا بچه ی خوبی شم و دوباره همون روز خوبای وبلاگی برگرده."
+ معذرت خواهیش کمی کلیشه ای بود اما خیلی خیلی لازم بود.
دختر حاجی
