۳۰ فروردين ۹۵ ، ۲۰:۱۹
تو خش خش برگای پاییزی راه رفتنت شبیه آوازه...
با اینکه زیبایی ولی تلخی
اما یه تلخی مثل نسکافه
هروقت هستی با خودم میگم
حتما خدا این دور و اطرافه
+ یاد یه شعر تازه میفتم
وقتی سرت توی کتاباته
+ فقط یه رستاک میتونه این موقه ی سال پاییزو بیاره وسط اتاق.
+ و الان از زمان انتشارِ این نسکافه ی تلخِ دلچسبِ آروم فقط به اندازه ی شیش بار ریپلی کردن میگذره.
+ جادوگری،از دور رفتارت شبیه یه دشت پر از اسبه
بارونی و چترت کنار هم یعنی چقد رگبار میچسبه
۹۵/۰۱/۳۰