هفتادیها همان گونه اند که دهه هفتاد بود.
هفتادی متولد دهه نیولیبرالیسم* ایرانی است.او می خواهد برای همه چیز تعیین تکلیف کند.همانند بازار آقا بالاسر و ناظر نمی خواهد.هفتادی میخواهد آزاد باشد،به حال خود رها شود،از آزادی اش هم انتظار زیادی ندارد.
هفتادی پالادیوم و مصرف را دوست دارد.هفتادی اصولا ایدیولوژیک نیست.نه اهل مطالعه های عمیق سیاسی و اجتماعی است نه اهل مبارزه و انقلاب.هفتادی اهل کافی شاپ است و هری پاتر.هفتادی نه مذهبی است نه ضد مذهب است.
هفتادی به دنبال "حال خوش" است.
هفتادی به معنویت علاقمند است اما گزینش میکند.
هم به رایفی پور و حسن عباسی گوش میدهد و هم "منوتو" تماشا میکند و کنسرت راک مجوزدار میرود.
هفتادی نسل سوشیال مدیا است.او در اینستاگرام است.هم عکس مدونا میبیند هم بچه های راهیان نور را.هم عکس حاج قاسم را لایک میکند هم خواننده استیج را.او با تلگرام و ایسکایپ زمان و مکانهای سنتی را درهم می شکند.
هفتادی میتواند هم در خانه باشه و هم نباشد.هم مقید باشد و هم نباشد.
هفتادی چادری دوست دارد خوش تیپ باشد.هفتادی بی حجاب دوست ندارد بخاطر لباس پوشیدنش کسی فکر بدی درباره او بکند.پسر هفتادی مذهبی دوست دارد کول باشد.پسر هفتادی غیر مذهبی برایش چادری و غیر چادری ندارد.
هفتادی یاد گرفته چگونه با همه باشد و با هیچکس نباشد.هفتادی در کات کردن استاد است.هفتادی نسبت به ازدواج له و علیه نیست.عجله ای برای ازدواج ندارد ولی پایش هم بیفتد ازدواج می کند.
هفتادی نسبی گراست.هم به قباد حق می دهد هم به شهرزاد.هفتادی هم با آمریکا بد است هم خوب.از نظر او نسل قبلی ها علافند و وقت تلف کن.
هفتادی پاراگماتیسم* است.واقعیت گراست.لذت جو نیز هست.لذت و واقعیت رفتار اجتماعی او را سامان می دهند.هفتادی پست مدرنی* است که مدرن نشده است.
هفتادی یعنی ما.محصول ما و آینده ما.
- قسمتی از یادداشت میلاد دخانچی در اینستاگرام.
دلایلم برا نوشتن این متن اینجا :
+ بعنوان یه هفتادی بیشتر قسمتا و کلیت حرف رو قبول دارم.
+ بنظرم همچین تحلیلی با این سادگی و این پیچیدگی خیلی عالی و قشنگ بود و خیلی ام خوب نوشته شده.
+ بنظرم راست میگه.(درواقع همون گزینه اول)
* نیولیبرالیسم : یک شیوه ی اقتصادی است که اینجا میتوانید بیشتر درموردش بخوانید.
* پاراگماتیسم : واقع گرایی و مصلحت گرایی
* پست مدرن : مفهومی تاریخی-جامعهشناختی است که به دوران تاریخیِ بعد از مدرنیته اطلاق میشود.