ببین
خیلی شبا مث امشبه
انقد حرفا دارم...
انقد چیزای خوب و قشنگ و بد و نامرد تو سرم هستن...
انقد چیزا واس نوشتن هس...
ولی مثلا یهو ترجیح میدم به جای جمله بندی و پاراگراف بندی و منظم کردنشون،مثلا برم یهو اسکیزوفرنیک پریر یا علیرضا قربانی گوش بدم یا بقیه فلان فیلمو ببینم یا اصن برم یه جا چت کنم چرت و پرت بگم یه مشت ادمو گیج کنم و بیام.
اینجوری میشه که اون حرفا هضم میشن و جذب میشن و دیگه غده نیستن.
حالم نامساعد نیس اصلا امشب :)
رفتیم لزومی نداره رو انجام دادیم و خوش حالم الان :))
+ ابد و یک روز :)
+ فک کنم این دنیای دو روزه الان تو نیمه شبِ روز دومش قرار داره.میشه یکی چراغا رو روشن کنه؟
چرا باید انقد راحت و سر چیزای به این کوچیکی و ریزی بهم بریزم؟
چرا اینکارو با خودم میکنم و به دغدغه هام اهمیت نمیدم و فک میکنم چیزای کوچیک و ریزن؟
چرا صاف و راس نمیشه همه چی؟مگه نه اینکه دنیا دوروزه؟مگه نه اینکه چه دنیای فانی(!) شده؟مگه نه اینکه همه چی خیلی ریلکس تر از این حرفاس و نباید سخ گرفت؟
پ چرا سخته؟
+ امین آی هیت دت پارادوکس دت یو نو.ای هیت ایت.
لزومی نداره...لزومی نداره...لزومی نداره...کِی بشه من بتونم خودم لزومای زندگیمو مشخص کنم...
+ جدی جدی بغض دارم از اینهمه چیز.
دو شب پیش به پیشنهاد و با خواهش یه دوست فال حافظ گرفتیم.میتونم بگم تنها فال حافظی بود که جدی بود تا حدی.
و جواب جناب حافظ این بود
گر از این منزل ویران بسوی خانه روم
دگر آنجا که روم عاقل و فرزانه روم
زین سفر گر بسلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم
و الخ.
